Modlić się jak dzieci ?

Angelina

[link widoczny dla zalogowanych] :hamster_beautiful:

Coś ode mnie:
Tak sobie myślę... jak bardzo zepsuł nas ten świat, że teoretycznie prosta rzecz - "być jak dziecko" - jest często tak nieosiągalna. Czy naprawdę potrafimy jeszcze cieszyć się jak dziecko, wierzyć jak dziecko i co chyba najtrudniejsze, ufać jak dziecko... Gdzie się podziała ta prosta, szczera, dziecięca modlitwa, bez zbędnych słów? Starsi i tylko trochę mądrzejsi niż kiedyś. Nie wiem czy warto było uczyć się na własnych błędach. Cenne doświadczenia kosztują nieraz utratę dziecięcej niewinności. Im więcej wiemy tym ciężej jest rozmawiać z Tobą, Boże, wprost - z podniesioną głową. Chyba powinniśmy częściej brać przykład z tych najmłodszych dzieci, które modląc się nie zakrywają twarzy i patrzą na krzyż odważnie i z podziwem...
Codziennie przytłoczeni mnóstwem niezwykle istotnych spraw do załatwienia i problemów do rozwiązania. Zabiegani. Czy my przypadkiem nie gubimy tego co naprawdę ważne?

Modlitwa dziecka... co takiego w sobie ma, że jest tak niezwykła ?
Dlaczego Jan Paweł II pisał: "Jakże ogromną siłę ma modlitwa dziecka!"
Pewnie im dłużej bym się nad tym zastanawiała tym bardziej byłabym w błędzie. Coś mi mówi, że cały sekret tkwi w prostocie i czystości serca dziecka. To niczym jeszcze nie zachwiana wiara i kilka szczerych słów miłości. To przede wszystkim zaufanie... Dziecko ufa bezgranicznie, bo nie myśli o tym co może stracić tylko po prostu kocha.

Mimo wszystko... czasami wydaje mi się, że nie jest jeszcze z nami tak źle Wink

jeśli potrafimy się na chwilę zatrzymać, oderwać wzrok od ziemi i zamiast patrzeć pod nogi, spojrzeć w niebo. Tak po prostu, bez powodu docenić jego piękno i poczuć wdzięczność. Wierzę, że w każdym z nas, gdzieś głęboko jest dziecko Very Happy

przekonuję się o tym za każdym razem kiedy w prosty sposób nie mogę się nadziwić jaki świat jest ciekawy i piękny. Może naprawdę nie jest za późno, żeby obudzić w sobie ten dziecięcy zachwyt, a wraz z nim odnaleźć Dziecko Boże. Jeśli jeszcze potrafi ono wyzwolić w nas radość to znaczy, że gdzieś tam jest, a jeśli jest, to mam wrażenie, że właśnie ono jest odpowiedzialne za nasze proste pragnienie Boga i wielokrotnie wygłuszaną tęsknotę.
Tylko dlaczego to takie trudne... dlaczego tak często wolimy być dorośli i mądrzejsi ? Przecież Jezus mówi wyraźnie: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im". Przecież w każdym z nas jest dziecko...

Angelina

Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego". I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je. Mk 10, 13-16

W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: "Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?" On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: "Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje." Mt 18, 1-5